Savunmasızlıkta saklı kalan o güç
- mhajieva
- 5 Eyl
- 2 dakikada okunur
Bazen en zor sınav sorularına hazırlanırsınız, ama en basit görevlerde başarısız olursunuz… Ve insanlar beni “güçlü”, cesur, bilgili, karizmatik, zarif, omurgalı vb. olarak tanımladığında tabii ki, hoşuma gider. Lakin bir diğer yandan da canım yanar, çünkü insanlar bazen benim imajımı idealize eder ve benim de en sıradan insan olduğumu göz ardı ederler.
Ben de hayatta, belki de onlar için çok daha kolay çözülebilen konularla zorlanıyorum. Ama onlar, bu konudaki kendi değerlerini fark etmiyorlar.
Bu örnekte ise, güçlü olmaktan daha çok, mutlu olmayı isterdim.
Genel olarak, bu dinamik bana Akhilleus’un imajını ya da bana daha da derin gelen şekilde Azerbaycan halk hikayelerindeki Div’in öyküsünü hatırlatıyor. Çünkü yenilmez gücüne rağmen, Akhilleus’un zayıf bir noktası vardır — sembolik olarak topuğu.
Div söz konusu olduğunda bu daha da cazip bir hâl alıyor. Div genel olarak güçlü ve yenilmez olarak tanımlanır, ama bu durumda kudretli bir kötü karakterdir. Yine de onun bir zayıf noktası vardır — ruhu, Akhilleus’den farklı olarak, fiziksel bedeninden ayrı olarak bir cam şişede saklanır.
Div’in farklı anlatımlarında bu bazen şişe yerine bir kaptaki kuş olarak ortaya çıkar. Kuşu öldürerek, hikâyenin kahramanı Div’in ruhunu (canını) alır.
Bu tasvirde dikkatimi çeken şudur: Ne kadar “güçlü” görünsek de, hepimiz doğanın canlı parçalarıyız ve eğer bir şeye değilse bile, birbirimize bağımlıyız.
Ama aklıma bir soru geliyor: Peki ya kuşu öldürmek yerine onu koruma altına alsak, okşar, seversek? Peki ya Div’in — “kötü karakterin” — yüzündeki gülümsemeyi ve merhameti görürsek? Demem o ki, Div üzerinde güç sahibi olmak, onun canını almak pahasına değil, aksine onun yaşamını koruyarak da mümkün olabilir. Belki Div’in kendisi bile buna ne kadar ihtiyaç duyduğunu fark eder.
Çünkü bazen gerçek güç, zaferde değil, belki de yenilgide ya da savunmasızlıkta yatar.
Artwork:
"Achilles - The Warrior God" by Sumit Bansode
Yorumlar