Gerçeğin iki yüzü

Bir yalanı ve yalancıyı ortaya çıkarmak kolaydır. Zor olan gizli gerçekleri keşfetmektir. Peki gizli gerçek nedir? - Bu, aldanlıştan uyanmak için önemli bir sorudur.

Gerçeği nerede aramalı?

Ne yazık ki gerçek hayatta bazen gerçeğin tamamını öğrenmek imkansızdır. Gerçeği ararken yanılgıya düştüğümüz noktanın, aldatanın gözünden bakmaya çalışmamız olduğuna inanıyorum. Ben bunu yalancıya sempati duymak olarak görüyorum. Ancak kendimizi gerçekliğin savunucusu olarak görüyorsak, bir yalancının duygularını anlamaya, duymaya çalışmanın ne anlamı var? Sonuçta aynı tarafta değiliz değil mi?

Öte yandan "düşmanını iyi tanımalı" yaklaşımıyla yalancının bakış açısını anlamaya çalışmak da bir yol ola bilir. Burada bir kez daha yalancıya üzülmek ile yalancıyı tanımaya çalışmak arasındaki ince çizgiye dikkat çekmek istiyorum. Bazen bir yalancıyı tanımaya ve anlamaya çalışmanın amacı onun gibi bir yalancı olmaktır, hatta belki ondan daha iyi bir yalancı olmaktır.

Benim önerdiğim yol, kişinin kendi gerçekliğiyle yüzleşmesi, kendi bakış açısını anlaması veya kendi duygularının farkına varmasıdır.

Aldatmanın (en az) her iki tarafın katılımıyla gerçekleşebilecek bir olay olduğunu bir kez daha vurgulamak isterim. Dolayısıyla taraflardan birinin katılmaması durumunda aldatma gerçekleşmez.Bir insanın kendi iradesi ve hakkının en güçlü olduğu kendisi yerine başkasının düşünce tarzı, önyargısı, motivasyonu, duygusu, gerekçesi vb.' çözmek için çaba sarf etmesi uzun bir yol değil mi? Yoksa bir başka deyimle, bu bir başkasını manipüle etme girişimi değil mi? Manipüle edilmekten kaçınmak isteyen biri için bu biraz ikiyüzlü bir davranış.

"Les Amants" by Thais Varela

Aldatmayı sona erdirmekle yalancıyı yenmek arasındaki fark

Peki ya aldatan sizseniz? Ya siz de bu yalanın bir parçası olmaktan en az yalandaki ortağınız kadar memnunsanız? Yolun sonunda sizi bekleyen gerçek buysa, onunla yüzleşmeye cesaretiniz var mı?

Başka birinin yalan söylemesini engelleyemeyiz. Ne kadar ki, sanki o kişi yalan söylemekten vazgeçecekmiş gibi bir inançla onu defalarca ifşa ederek, yüzleştirerek bu ilişkiyi sürdürürüz, bir o kadar da kendi ellerimizle bir yalancıyı daha da geliştirmiş oluruz. Elbette buna kendi yalan söyleme becerilerimizi geliştirmek de dahil ola bilir. Yani uzattıkça, bu "yalan kültürünün" bir parçasına çevrilmiş ola biliriz. Aldatan kişinin aldatmada niyetli olduğunu kabul ederek, bu karşılıklı ilişkiyi kesmek ve aldanış durumunu terk etmek bu çıkmazdan bir çıkış yoludur.

İki yüz

Aldanış olayında gerçeğin (en azından) iki yüzü vardır: aldatanın garazi, aldananın nefsi. Aldatan kişi, aldatmaya çalıştığı kişinin isteği dışında bir amaç güder, ama bunu açıklamaz. Buradakı yalan bu garezin gizli tutulmasındadır. Örneğin, iki sevgiliden biri sırf cinsel ihtiyaçlarını tatmin etmek için sevgili olmuştur ancak bunu ifade etmeğe çekinir. Diğeri ise ondan sevgi beklemekte ve sevilme ihtiyacını tatmin etmektedir. Aslında her ikisi de bazen birbirlerinin niyetlerini açığa vururlar. Ancak vazgeçemedikleri bir şey vardır, o da doyumsuzluklarıdır (birinde sevilme arzusu iken, diğerinde cinsel tatmin örneği).

Sonuç itibarile, hile yaparken her iki tarafın da birbirlerinden gizli, üstü örtülü beklentileri vardır. Buradaki temel fark, bir tarafın girişimci ve aktif olması, diğer tarafın ise eylemsiz veya pasif olmasıdır. Ama biz eylemsizliğin de bir çeşit eylem olduğu kanaatindeyiz, öyle değil mi? Bu nedenle aldatanın hangi taraf olmasına bağımsız olarak, ben durumu değerlendirerken her iki tarafı da dikkate almayı faydalı buluyorum.

Kim o zaman suçlu olan?

Aldanışta her iki taraf da hem aldatır (kandırır), hem de aldanır (kanar). Kimisi karşı tarafı kandırıyor, kimisi kendini kandırıyor.

Her iki taraf da suçlu mu? Kesin bir cevap vermek zordur. Çünkü daha önceki yazılarımda da belirttiğim gibi tarafların aldatılmasını engelleyebilecek dış etkenler vardır. Örneğin güç eşitsizliği, zaman sınırı vb. (Bakınız: Aldanışa zəmin olan 3 səbəb).

Ancak hikayeniz suçluyu bulmaksa, görünen o ki, beklenilen cezalandırma eyleminize beraat kazandırmak üzeresiniz. Bu aldanıştan çıkmanın bir yolu değildir.

"Les Amants" by Thais Varela

Oyunun sonu

O zaman çıkış yolu nerede? Bana göre, insanın kendi gerçekliğiyle yüzleşmesi aldanış dediğimiz bu durumu sonlandırmanın çıkış yolu ola bilir. Bazen insan yalancı olduğunu keşfeder, bazen başkasından sevgi beklerken yanıldığını (yukarıdaki örneğe dayanarak), bazen de daha birçok gerçeği keşfeder.

Çünkü çıkış yolları çoktur, önemli olan irade sahibi insanın yaptığı seçimdir. Kendi gerçekliğiyle yüzleşen bir kişinin bundan sonra hangi yöne gideceğine karar vermesi çok daha kolaydır. Kim bilir, belki bazı insanlar gizli arzularıyla karşı karşıya kaldıklarında bile yalancı kalmayı seçerler? İşte ben buna bilinçli seçim derim.